بخش ورزش- پس از منتشر شدن گزارش های مختلف در این خصوص، به بررسی این موضوع پرداختیم و مشخص شد فقط هزینه سفر ایران حداقل 1.5 تا 2 برابر 325 هزار دلاری است که دریافت می کنیم.

اگرچه فدراسیون فوتبال برای 80 نفر تقاضای ویزا کرده ولی اگر فرض را بر این بگذاریم که 60 نفر هم در این سفر تیم ملی را همراهی کنند، حداقل 40 نفر (28 بازیکن، 7 مربی و 5 مدیر) نیاز به بلیت فرست کلاس دارند.

تازه این هزینه سفر از دوحه به کانادا است و هزینه ایران تا دوحه بحثش جداست. حداقل 28 بازیکن در این اردو حضور خواهند داشت، دراگان اسکوچیچ و دستیارانش هم 7 نفر هستند. همچنین سرپرست تیم ملی ایران، مدیر تیم ملی، سرپرست فدراسیون، دبیرکل فدراسیون و مدیر حراست هم 5 نفری هستند که به عنوان مدیر با پرواز فرست کلاس به کانادا می روند. با توجه به طولانی بودن مسیر ( 7 ساعت پرواز از دوحه یا استانبول تا لندن، 4 ساعت توقف در لندن یا مونیخ و 10 ساعت پرواز از لندن یا مونیخ به ونکوور) امکان خرید بلیت بیزینس که اندکی از بلیت فرست کلاس ارزان تر است، وجود ندارد. در فرست کلاس صندلی ها تبدیل به تخت می شود و بازیکن امکان استراحت کامل هنگام پرواز را دارد و هیچ مربی عاقلی نمی پذیرد بازیکنش 17 ساعت در بیزینس که تنها امکان دراز کردن پا وجود دارد بنشیند و چند روز بعد برای تیم ملی بازی کند!

البته گفته می شد تلاش هایی هم بوده که ایران به استانبول یا آنکارا برود و بعد از آن (پس از آنکه تمام ملی پوشان در ترکیه دور هم جمع شدند و با مراجعه به سفارت کانادا ویزا دریافت کردند) با دو پرواز راهی کانادا شود ولی تا این لحظه هنوز هیچ برنامه ای برای تیم ملی از زمان ورود به کانادا درنظر گرفته نشده است.

چه از دوحه، چه استانبول و چه امارات کاروان تیم ملی نمی تواند مستقیم از تهران به کانادا برود و تفاوت قیمت ها در هر کدام از این سه مبدا با یکدیگر تنها چند درصد است.

در همین راستا قیمت بلیت های پرواز به کانادا را بررسی کردیم که قیمت هر بلیت بین 14 هزار 115 دلار تا 14 هزار 631 دلار است. یعنی هزینه سفر هرکدام از آن 40 نفری که گفتیم چیزی بین 400 تا 450 میلیون تومان می شود. همین موضوع چیزی حدود 600 هزار دلار روی دست فدراسیون خرج می گذارد، حالا شما بگویید آن 325 هزار دلار در برابر چنین هزینه ای چیست؟!

علاوه بر این هتلی که کانادا در اختیار ایران قرار می دهد، 4 ستاره است و فدراسیون بابت تبدیل آن به هتل 5 ستاره باید هزینه دیگری را هم تقبل کند. همچنین فدراسیون به ازای 20 نفر از کاروان تیم ملی که شامل پزشکان، ماساژورها، تدارکات، کادر اداری، مدیر رسانه ای، مترجم و ... هم 2 هزار و 116 دلار پرداخت کند که البته در قیاس با مبالغ بالا چیزی نمی شود.

اگرچه فدراسیون فوتبال مدعی است واسطه ها را حذف کرده و مستقیم از طریق روابط بین الملل با فدراسیون فوتبال کانادا قرارداد بسته اما به نظر می رسد پورسانت بگیرها سر فدراسیون فوتبال ایران را کلاه گذاشته اند. 325 هزار دلار ناچیز از محل درآمدهای هفت، هشت میلیون دلاری این بازی به فدراسیون فوتبال می رسد و در عوض فدراسیون باید با احتساب هزینه سفر از تهران به دوحه، هزینه ویزا، هزینه اقامت و بلیت های فرست کلاس، بیزینس کلاس و... چیزی حدود 900 هزار دلار هزینه کند.

پورسانت بگیرها که گفته می شود بخشی از این پورسانت را هم در یکی از کشورهای حوزه خلیج فارس بین خودشان و رفقا تقسیم کرده اند، برای بازی با تیمی که در رنکینگ فیفا به مراتب از ایران پایین تر است، روی دست فدراسیون فوتبال هزینه گذاشتند اما فدراسیون اصرار دارد با پوشاندن این هزینه ها فقط از همان 325 هزار دلار که به عنوان درآمد دریافت کرده، حرف بزند و چیزی درباره محل تامین منابع مالی ما به التفاوت این درآمد 325 هزار دلاری و هزینه های سرسام آور سفر به کانادا نگوید.

به نظر می رسد سهم ایران از درآمد هفت، هشت میلیون دلاری این بازی به جیب پورسانت بگیرها رفته و حالا فدراسیون باید دوره بیفتد تا از دولت و مجلس هواپیما و کمک هزینه سفر طلب کند تا در این شرایط سخت اقتصادی از بیت المال مابه التفاوت هزینه های این سفر جور شود.