مقایسه دو نامه خداحافظی از تماشاگران هنوز حرفه‌ای نشده‌ایم
بخش ورزش- باید قبول کنیم فوتبال ما به قول زنده‌یاد ناصر حجازی از فوتبال حرفه‌ای فقط شماره‌های پیراهنش خارجی شده و هنوز ساختار یک باشگاه کاملاً حرفه‌ای را نداریم و نباید توقع داشته باشیم تا هواداران فوتبال و بازیکنان ما، رفتار حرفه‌ای داشته باشند.
امید ابراهیمی، هافبک جنگنده استقلال در میان بهت و حیرت طرفداران استقلال تهران، با الاهلی قرارداد بست. او که پس از پیوستن به این تیم قطری انتظار شنیدن انتقادهای هواداران استقلال را نداشت و از این موضوع دلخور شده بود، در صفحه شخصی اینستاگرام خود این‌گونه نوشت: «سلام به تمام هواداران تیم بزرگ استقلال، طی این دو روزگذشته، متوجه دلیل ناراحتی هواداران تیمم شدم، من دو روز قبل وقتی صبح از خواب بیدارشدم، پیجم رو که باز کردم شوکه شدم از این‌همه فحش و ناسزا، چون انتظارش رو از هوادارانی که این‌همه با جون و دل براشون با عشق زحمت کشیدم، نداشتم. تصمیم گرفتم عکسم رو بردارم و پیجم رو ببندم واسه همیشه ولی گفتم بیام حرفام رو بهتون بزنم، در مورد رفتنم هم، مثل خیلی‌ها بهونه نمیارم و دلخوری هم ندارم، تصمیم به این دارم که این چالش جدید‌رو تجربه کنم، من خودم رو از شما جدا نمی‌دونم و به پوشیدن این لباس افتخار می‌کنم و بابت این موضوعی که باعث رنجش شما شد از همه عذرخواهی می‌کنم، رفتنم هم تصمیم شخص خودم بوده نه حمایت و تشویق کسی، استقلال قبل از من هم بزرگ بود بعد من هم بزرگ می‌مونه، بهترینید، دوستتون دارم، به امید دیدار».
اما بد نیست این به اصطلاح نامه خداحافظی امید ابراهیمی را با نامه خداحافظی کریستیانو رونالدو پس از پیوستن به یوونتوس مقایسه کنیم.
«کریس» برای هواداران رئال مادرید این‌گونه نوشت: «در سال‌هایی که در رئال مادرید بودم و در این شهر زندگی می‌کردم، شادترین دوران زندگی‌ام را سپری کردم. تنها می‌توانم از باشگاه، هواداران و این شهر تشکر کنم. بااین‌حال، زمان تغییر فرارسیده بود و نیاز داشتم دوران جدیدی را در زندگی‌ام آغاز کنم. از باشگاه تقاضا کردم با انتقال من موافقت کند. به همین خاطر، از هواداران و همه عذرخواهی می‌کنم. امیدوارم آن‌ها مرا درک کنند. 9 سال فوق‌العاده را در «مادرید» سپری کردم. این 9 سال خاص بودند. برای من دوران هیجان‌انگیزی بود. همچنین دوران سختی بود چون در رئال‌مادرید انتظارها زیاد است. هرگز لذتی را که از فوتبال بازی کردن در این باشگاه داشتم، فراموش نخواهم کرد. من در «مادرید» هم‌تیمی‌های فوق‌العاده‌ای داشتم و هواداران پرشوری از من حمایت می‌کردند. به همراه هم توانستیم برای سه سال پیاپی فاتح لیگ قهرمانان شویم و در پنج سال، چهار قهرمانی را در این بازی‌ها جشن بگیریم. در کنار این‌ها توانستم چهار توپ طلا به دست آورم و سه کفش طلا کسب کنم. همه این اتفاقات در باشگاهی فوق‌العاده به نام رئال‌مادرید رخ داد. «مادرید» همیشه در قلب من و خانواده‌ام جا دارد. به همین خاطر، تنها چیزی که می‌توانم بگویم تشکر از باشگاه، رئیس باشگاه، مدیران، هم‌تیمی‌ها، پزشکان تیم و همه کارکنان است. از هواداران باشگاه بی‌نهایت قدردانی می‌کنم. همچنین، از فوتبال اسپانیا تشکر می‌کنم. در این 9 سال هیجان‌انگیز در مقابلم بازیکنان بزرگی بازی کردند. من از «مادرید» می‌روم ولی این پیراهن، آرم باشگاه و سانتیاگو برنابئو همیشه همراه من خواهند بود. از همه تشکر می‌کنم و همان‌طور که اولین بار 9 سال پیش در ورزشگاه برنابئو حاضر شدم، می‌گویم به‌پیش مادرید»!
قطعاً با خواندن نامه خداحافظی «رونالدو» متوجه فرق این دو می‌شوید. یکی با افتخار از باشگاهش حرف می‌زند و تمام افتخارات خود را مدیون باشگاه و هواداران آن و حتی فوتبال اسپانیا می‌داند، دیگری با منت گذاشتن به هواداران و باشگاهش به‌نوعی طلبکارانه حرف می‌زند. فراموش نکنید نامه خداحافظی کریستیانو رونالدو قبل از نهایی شدن پیوستن به «یووه» آماده شده بود.
قرار نیست حمله به «پیج» امید ابراهیمی توسط طرفداران استقلال را تأیید کنیم، این موضوع دیگر در فوتبال ما عادی شده و آخرین بار هم نخواهد بود. ممکن است آن‌ها به خاطر عملکرد باشگاه از جذب بازیکنان مورد نظرشان ناراحت بوده و به رفتن «ابراهیمی» واکنش نشان داده‌اند. اما «امید» می‌توانست خیلی بهتر از این‌ها عمل کند و با یک نامه تروتمیز خداحافظی برای هواداران، باشگاه و هم‌تیمی‌های خود، از همه بابت چهار سال حضور در استقلال تشکر کند.
البته باید قبول کنیم فوتبال ما به قول زنده‌یاد ناصر حجازی از فوتبال حرفه‌ای فقط شماره‌های پیراهنش خارجی شده است و هنوز ساختار یک باشگاه کاملاً حرفه‌ای را نداریم و نباید توقع داشته باشیم تا هواداران فوتبال و بازیکنان ما رفتار حرفه‌ای داشته باشند.
نگاه کنید به «رونالدو» که با زدن 450 گل در 438 بازی با پیراهن رئال‌مادرید رکورد خیره‌کننده‌ای از خود بر جاگذاشته است و با زدن 120 گل در لیگ قهرمانان اروپا که 105 گل آن را در 101 بازی با پیراهن «رئال» بوده، رکورددار گلزنی در این پیکارها است. او چگونه رفتار می‌کند و طرفداران رئال‌مادرید در نقطه مقابل چه می‌گویند: ما را ببخش که نمی‌توانیم تو را فراموش کنیم. برای ما بسیار سخت است تو و بازی‌های خوبی که برای «رئال» انجام دادی را فراموش کنیم.
این‌ها برخوردهای دو طرف است؛ اما در ایران، طرفداران فوتبال بدون توجه به زحماتی که بازیکن برای باشگاهش کشیده، با حمله به صفحه اجتماعی او، از خجالتش درمی‌آیند. بازیکن هم در مقابل با منت گذاشتن به هواداران خیلی زود فراموش می‌کند که آن‌ها همان هوادارانی هستند که در گرما و سرما از او و هم تیمی‌هایش حمایت کرده‌اند.