کوروش مهیار     

ناپلئون بعد از شکست واترلو و منکوب شدن، در کنار جمعیت نالان و شیون گر، می پرسد: قضیه چیست ؟ این اشخاص که به من چیزی مدیون نیستند. وقتی که بر سر کار آمدم آن ها فقیر بودند و اکنون که می روم باز هم فقیرند! و در این حال در آسمان آبی و بی کران بالای کشتی او که به تبعید جزیره سنت موریس می رفت کاکائی های سفید بال قشقرق کنان به پروازدر  کنار هم مشغول بودند. آسمان آبی کرانه ها که همیشه می تواند آزاد وبی بها در اختیار همگان برای لذت و تحسین باشد برای کوتاه، کوتاه، قدرتهای کوچک در میان شاید لشگرهای بظاهر بزرگ و گذرا چقدر دهشتناک این دو روز زندگی فنا پذیر را برای همه تنگ و دود آلود می کند. در زیر دایره تنگ کشتی های بخاری جنگی دریانورد و دنیا خواهان ،

چه دست هائی است که مشغول کارند ولی با شکم گرسنه

و دست هائی که بی کارند ولی با شکم پر     

خانه های بزرگ و مجلل است که در آن آدمی نیست 

آدمهای فراوانی که حتی یک خانه کوچک و محقر ندارند   

مغزهایی است که پر است اما با جیب خالی 

و مغزهایی که خالی است اما با جیب پر  

خوشبختی شان تنها از بدبختی و تحمیق دیگران میسر است

از تمدن و اخلاق و آزادی و ارواح مقدس دم می زند 

 پول هرچه بیشتر   عیش هرچه هرزه تر

 اما این ناپلئون ها و سروران جنگ عصبیت غافل بوده اند که موش های نقب زن تاریخ هر راه شان که سد شود از راهی دیگر سر به بیرون آورده و کشتی پر از شراب و اسلحه و دزدان یک چشم بسته شان را با سوراخ های ناگهانی به حیرت وا می دارند. پس ای اشباح دائم نگران عرصه دریاها و جزایر تبعیدی سنت موریس اگر دکلها و بادبانها سویتان فرو ریخت لطفا گله مند نباشید. زیرا که خداوند فقط زیباییها را دوست دارد.زشتی ها پای کوتاه درعرصه زندگی دریاها دارند. همواره دلاوری در یافتن بوده و سیمرغ را بالها از پرواز است.

آه ای روان های مقدس در آبی بی کران آسمان