گیلان امروز- یک سازۀ باستانی را به تازگی در شهر باستانی و ویران‌شدۀ پمپئی کشف کرده‌اند که نور جدیدی بر تکنیک‌های ساخت و ساز هزاران سال پیش انداخته است. ظاهرا این سازه تازه در حال ساخت بوده است که فوران آتشفشان محوطۀ ساخت و ساز را به مدت دو هزار سال در زیر خاکستر می‌پوشاند.

در زمان فوران کوه وزوویوس (یا وزوو) در سال ۷۹ پس از میلاد، کارگران در این مکان احتمالاً مشغول بازسازی یک خانه بوده‌اند. باستان‌شناسان انبوهی از آهک، سنگ، سرامیک، کاشی، آجر و ابزار یافتند که زیر لایه‌های خاکستر آتشفشانی به جا مانده بودند.

این حفاری اطلاعات جدیدی در مورد چگونگی مخلوط کردن سیمان توسط رومیان باستان ارائه می‌دهد. به نظر می‌رسد کارگران دیوارهای سیمانی را از طریق «اختلاط داغ» ساخته‌اند؛ تکنیکی که در آن، آهک زنده با ماسه پوزولانی و آب مخلوط می‌شود.

وقتی آب به آهک زنده اضافه شود، واکنش گرما ایجاد می‌شود. به طور معمول، این مرحله مدتی قبل از شروع ساخت و ساز انجام می‌شود. با این حال، کارگران در پمپئی، آهک زنده را از قبل خیس نکردند. در عوض، ترجیح دادند ابتدا آهک را با ماسه پوزولانی مخلوط کنند و سپس اندکی قبل از ساخت، آب را اضافه کنند.

نتیجه کار: از آنجا که دیوارها در حالی که مخلوط هنوز گرم بوده ساخته شدند، زمان خشک شدن کوتاه شده است.

این نمونه دیگری است که با کشف آن، شهر کوچک پمپئی ما را بیش از قبل با امپراتوری بزرگ روم آشنا میکند، این بار با کاربرد سیمان. بدون سیمان، ما نه کولوسئوم داشتیم، نه پانتئون و نه حمام کاراکالا.

از تکنیک اختلاط گرم برای بازسازی سازه‌های موجود نیز استفاده میشده است. احتمالاً  برای تعمیرات پس از زلزله‌ی بزرگ سال ۶۲ پس از میلاد (۱۷ سال قبل از فوران وزوو)، از سیمان بادوام استفاده میکردند.

افزون بر این، محققان یک نقاشی اساطیری که آشیل را در جزیره اسکایروس به تصویر کشیده، داخل خانه‌ای پیدا کردند که نزدیک یک نانوایی باستانی تازه کشف‌شده قرار دارد.

در این محوطه یک سری اعداد رومی نیز با زغال چوب نوشته شدند که به تصور محققان، یادداشت‌های سازندگان است، همینطور ابزارهایی مانند وزنه‌های سربی برای بالا کشیدن دیوارهای سنگین و کج‌بیل‌های آهنی برای مخلوط کردن ملات پیدا شد.

این کشف نه تنها درک محققان از زندگی روزمره رومیان را بالا می‌برد، بلکه به فهم درس‌های ارزشمند در مورد پایداری و استفاده مجدد از مصالح کمک می‌کند.

پمپئی شبیه صندوقچه گنجی است که هنوز شگفتی‌های آن به طور کامل کشف نشده است.