گیلان امروز- در سال ۹۹ طبق داده‌های پایگاه رفاه ایرانیان، ۳۱درصد از بچه‌ها در مدرسه از خانواده‌های فقیر بودند که برخی از استان‌ها وضعیت خیلی بدی داشتند. به طور مثال در استان سیستان و بلوچستان ۶۱درصد از دانش‌آموزان از خانواده‌های فقیر هستند.

پیروزراهی، کارشناس دفتر مطالعات رفاه اجتماعی ، در نشست فقر چند بعدی و سیاستهای فقرزدایی با موضوع فقر آموزشی با ارائه‌ی تصویری از فقر فعلی آموزشی در ایران گفت: دو شاخص دسترسی آموزشی و دستیابی تحصیلی در تعریف ما از فقر آموزشی باید مورد توجه قرار بگیرد. دسترسی آموزشی به معنای دسترسی به مدرسه است و دستیابی تحصیلی معطوف به کیفیت آموزشی است.

وی گفت: یکی از شاخص‌هایی که در زمینه سطح دسترسی به مدرسه باید مورد توجه قرار بگیرد، نرخ باسوادی و تفکیک افراد به دو دسته باسواد و بی‌سواد است. نرخ باسوادی افراد در سال ۹۹ براساس گزارش سازمان امور استخدامی کشور برای متوسط کل کشور ۸۷.۶درصد است که این درصد نسبت به متوسط جهانی رقم خوبی است.

به گزارش ایلنا، پیروزراهی در ادامه گفت: شاخص بعدی بازماندگی از تحصیل است که در سال ۱۴۰۰ این شاخص برای کل کشور ۱.۰۴ درصد است و ما از این نظر وضعیتِ مناسبی داریم. البته همین تعداد کم هم باید مورد توجه قرار بگیرد.

وی به شاخص‌عدم برخورداری از مدرک ابتدایی برای سنین ۱۲ تا ۱۷ سال اشاره کرد و گفت: این شاخص برای کل کشور ۷۷/۰ درصد است که این رقم هم به نسبت خوب است هرچند برای استانی مثل سیستان و بلوچستان با ۳.۹۹ درصد عدد بالایی است.

پیروزراهی گفت: عدم برخورداری از مدرک متوسطه شاخص دیگری است که این شاخص برای کل کشور ۱۹.۴۳ درصد در سال ۹۸ بوده که به نسبت شاخص‌های قبلی وضعیتِ نامطلوب‌تری را نشان می‌دهد.

این کارشناس افزود: به طور کلی در زمینه دسترسیِ تحصیلی در وضعیتِ نسبتا مناسبی قرار داریم هرچند وضعیت برخی از استان‌ها خوب نیست. در این مورد نیازمند بهبود شرایط ۱۶ استانی هستیم که زیر میانگین جهانی قرار دارند. همچنین نرخ بالای‌ عدم برخورداری از مدارک متوسطه دوم و فاصله‌ی بسیار زیاد با کشورهای اروپایی، لزوم توجه به این موضوع را بیشتر می‌کند.

وی در ادامه به «دستیابی تحصیلی» به عنوان دومینِ شاخصِ مهم فقر آموزشی اشاره کرد و گفت: برای این شاخص تنها داده‌ای که داریم میانگین نمرات آزمون نهایی است و متاسفانه برای قبل از دوره دوازدهم هیچ تصویری از کیفیت دوره آموزشی نداریم. به طور کلی به لحاظ کیفیت آموزشی بسیار ضعیف عمل کرده‌ایم و باید مدیریت خود را از بحث دسترسی به کیفیت آموزشی نیز معطوف کنیم.

این کارشناس در ادامه به فقر اقتصادی و شاخص‌های مرتبط با خانوار کودک اشاره کرد و گفت: در سال ۹۹ طبق داده‌های پایگاه رفاه ایرانیان، ۳۱درصد از بچه‌ها در مدرسه از خانواده‌های فقیر بودند که برخی از استان‌ها وضعیت خیلی بدی داشتند. به طور مثال در استان سیستان و بلوچستان ۶۱درصد از دانش‌آموزان از خانواده‌های فقیر هستند.

وی در خصوص عوامل اجتماعی موثر بر فقر آموزشی گفت: ۴۸درصد از دانش‌آموزان هیچ کدام از والدینشان تحصیلات متوسطی ندارند و این نشان می‌دهد اینها در وضعیت مناسبی برای آموزش قرار ندارند. ما باید سیاستهای حمایتی را متوجه خانواده‌ها کنیم.

پیروزراهی تاکید کرد: در مناطق آموزشی و مدارسی که در آن‌ها دانش آموزان به لحاظ منابع یادگیری در خانه ضعیف هستند حتی نباید به دستیابی به استانداردهای مصوب ملی در زمینه شاخص‌های مربوطه اکتفا کرد. این گروه از دانش آموزان نیازمند کیفیت بالاتری از عرضه آموزشی هستند.