گیلان امروز- بهمن ماه، یادآور ولادت بزرگمردانی همچون جهانگیر بامداد صوفی، احمد سمیعی گیلانی و بهمن عبدی در گیلان است که با دانش و هنر خود نامی ماندگار برجاگذاشتند.

به گزارش شبستان ، بهمن ماه، یادآور ولادت بزرگمردانی است که با دانش و هنر خود در راستای اعتلای کشور نامی ماندگار از خویش برجاگذاشتند.

احمد سمیعی گیلانی و تلاش هایش برای درست نویسی

احمد سمیعی گیلانی در بهمن ۱۲۹۹ در محله قدیمی سنگلج تهران در یک خانواده گیلانی به دنیا آمد و پس از چند ماه، با خانواده خود روانه رشت شد. پس از طی مقطع ابتدایی و متوسطه در گیلان، در امتحانات ورودی دانشکده فنی دانشگاه تهران با احراز رتبه اول پذیرفته شد. پس از یکی دو ماه، دانشکده را ترک کرد و با موفقیت در امتحان ورودی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، در رشته زبان و ادبیات فارسی پذیرفته و در همین رشته موفق به اخذ درجه دکترا شد.

مهم ترین فعالیت احمد سمیعی در بخش ویراستاری بود. او برای مدتی در سازمان ویرایش و تولید فنی به سمت مسئول بخش ویرایش و عضو هئیت مدیره که در خدمت دانشگاه آزاد ایران بود، مشغول به کار شد. همچنین به مدت هفت سال در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران و دانشکده ادبیات و دانشگاه آزاد اسلامی گیلان تدریس کرد.

از معروفترین استادان وی ملک الشعرای بهار و بدیع الزمان فروزانفر بود. وی در دوره های کوتاه مدت و میان مدت آموزش ویراستاری موسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، نیروی هوایی، موسسه امام جعفر صادق (ع) قم، موسسه باقر العلوم قم، مرکز نشر دانشگاهی، صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران و وزارت ارشاد اسلامی نیز دروس «ویرایش زبانی» و «آیین نگارش» را بر عهده گرفت.

تدریس «مکتب های ادبی » چون تدریس شاهکارهای ادبی یونان باستان، تدریس شاهکارهای ادبی رم باستان، تدریس متون ادب فارسی، تدریس آیین نگارش در دانشکده های مختلف و سردبیری مجموعه سخن پارسی(۱۱ عنوان)، دبیری (داخلی) مجله سپیده فردا در سال های ۱۳۳۶-۱۳۳۷، مشاور ویرایشی موسسه مطالعات علمی و فرهنگی، مسئول بخش ویرایش انتشارات علمی و فرهنگی(پنج سال)، ویراستار ارشد مرکز نشر دانشگاهی، تدریس متون ادب فارسی،سبک شناسی، آیین نگارش در دانشگاه گیلان به مدت هفت سال، تدریس متون ادب فارسی و سبک شناسی در دانشگاه آزاد گیلان (پنج سال)، تدریس دروس ویرایش زبانی، آیین نگارش در دوره های دو ساله ویرایش مرکز نشر دانشگاهی، عضویت هیئت علمی مجمع علمی آموزش زبان وادب فارسی از سوابق اوست.

احمد سمیعی کتاب هایی را هم ترجمه کرده است. از معروفترین ترجمه هایش «دلدار و دلباخته» اثر ژرژ ساند، «خیال پروری ها» اثر روسو، «سالامیو» اثر فلوبر، «برادرزاده راموو هنرپیشه کیست؟» اثر دیدرو، «چیزها» اثر ژرژ پرک، «چومسکی» اثر جان لاینر، «ساخت های نحوی » اثر چومسکی و «ترجمه کنفوسیوس» اثر کارل یاسپرس.

جهانگیر بامداد صوفی، پیشگام در دانش نوین جغرافیا

دکتر جهانگیر بامداد صوفی در ۱۳بهمن ماه سال ۱۳۰۴ خورشیدی در شهر املش متولد شد. وی تحصیلات خود را تا پایه چهارم دبستان در دبستان صوفیه املش گذراند و سپس تحصیلات خود را در رودسر و رشت ادامه داد و در سال ۱۳۲۲ موفق به اخذ دیپلم شد. وی لیسانس خود را در رشته تاریخ و جغرافیا از دانشسرای عالی تهران دریافت کرد و از محضر دکتر محمد حسن گنجی (بنیانگذار دانش جغرافیای نوین و پدر علم هواشناسی ایران) و دکتر احمد مستوفی(بنیانگذار و نخستین استاد ژئومورفولوژی ایران) بهره برد.

در سال ۱۳۲۷ به بهبهان رفت و دوران سربازی را در کسوت معلمی گذراند. دکتر صوفی فعالیت آموزشی خود را با داشتن لیسانس تاریخ و جغرافیا در دبیرستان های اهواز و تهران آغاز کرد و پس از حدود ۶ سال تدریس در این مدارس، راهی فرانسه شد تا تحصیلات دانشگاهی خود را تکمیل کند. او با تکمیل تحصیلات خود در دانشگاه سوربن فرانسه، موفق به اخذ دکترای جغرافیا شد.

صوفی بعد از مراجعه به ایران، به تدریس جغرافیا در دانشگاه تبریز و بعد از آن در دانشگاه تهران مشغول شد و از سوی دیگر، طی سال ها، رئیس دانشکده بازرگانی تهران بود. او در سال ۱۳۴۸ با بنیان گذاری مدرسه عالی بازرگانی رشت، ریاست آن را عهده دار شد و چندی بعد با تبدیل این مدرسه به دانشگاه گیلان، در سمت معاون اداری و مالی دانشگاه گیلان، کار خود را ادامه داد.

بعد از تاسیس دانشگاه گیلان در سال ۱۳۵۳ کار خود را در ۹ رشته آغاز کرد. پس از آن مدرسه عالی بازرگانی رشت و مدرسه عالی مدیریت لاهیجان در دانشگاه گیلان ادغام شد. دکتر صوفی پس از مدتی به تهران منتقل شد و در دانشگاه تهران، تدریس دانشجویان دوره فوق لیسانس در رشته جغرافیا را برعهده گرفت. دکتر صوفی پس از ۳۰ سال فعالیت آموزشی در اوایل انقلاب بازنشسته شد.

کلیات جغرافیا و روش تحقیق در آن، کلیات جغرافیای طبیعی و انسان و طبیعت برخی از تالیفات اوست. دکتر بامداد صوفی در سن ۸۹ سالگی بر اثر بیماری و کهولت سن، فروردین ۱۳۹۳ در تهران درگذشت.

بهمن عبدی و کاریکاتورهایش

بهمن عبدی در ۲۹بهمن ۱۳۳۰ از یک خانواده گیلانی در نوشهر به دنیا آمد. وی کشیدن نقاشی را از سال ۱۳۴۸ آغاز کرد. عبدی دوران دبیرستان در رشته طبیعی تحصیل کرد و در سال ۱۳۵۰ موفق به کسب دیپلم شد. اما به رغم میل باطنی در رشته مدیریت دانشکده مدیریت لاهیجان ادامه تحصیل داد در همین سال ها چند نمایشگاه فردی و گروهی در دانشگاه برگزار کرد.

وی اولین و دومین کتاب های کودک خود را در همین سال ها تصویرگری کرد. در سال ۱۳۵۶ به استخدام شبکه ۲ تلویزیون ایران درآمد و تا سال ۱۳۸۰ در این سازمان مشغول به فعالیت شد. پس از آن وارد خانه کاریکاتور ایران شد و در آن مرکز به تدریس کاریکاتور مشغول گردید.

او از سال ۱۳۵۳ برای نشریات کاریکاتور می کشید. نشریاتی همچون؛ مجله کیهان کاریکاتور، مجله طنز و کاریکاتور، روزنامه همشهری، جام جم، بهلول، شنگول و فکاهیون. بهمن عبدی مقام ها و جوایز زیادی در مسابقات و جشنواره های کاریکاتوری کسب کرد نظیر؛ کاریکاتور برگزیده هیات داوران دومین دوسالانه گرافیک ایران ۱۳۶۳، مقام اول مسابقه اینترنتی فوت نت، مقام دوم مسابقه معضلات شهری ۱۳۸۳ جایزه ویژه مسابقه بین الملی کاریکاتور آیدین دوان ترکیه۱۳۸۴ مقام اول هشتمین دوسالانه کاریکاتور تهران در بخش کمیک استریپ ۱۳۸۶ هفتمین دوسالانه کاریکاتور تهران ۱۳۸۴ و... .

بهمن عبدی شخصیت هایی مانند پیشی، نشانه اولین بازی های غرب آسیا را در سال ۱۹۷۹، آقای ایمنی شرکت ملی گاز ایران و ایساکو را طراحی کرده است. گشت و گذار، دوچرخه مقرارتی، ورود ممنوع، خط کشی عابر پیاده، تعدادی از پریانمایی های اوست.