گیلان امروز- خیلی‌ها در طول دوران کرونا برخی از عزیزانشان را از دست دادند؛ اما بخاطر قرنطینه نه مراسم تشییع مفصلی برگزار شد نه تجمعی و نه در آغوش گرفتنی.

 من (تارین لیندورست؛ Taryn Lindhorst) به عنوان یک مددکار اجتماعی بالینی و محقق سلامت با ۴۰ سال تجربه در مراقبت آخر عمر و سوگواری، می‌دانستم که آدم‌ها به راهی برای رفع غم نیاز دارند. بنابراین در دوران قرنطینه شروع به جستجوی منابعی برای کمک به اینگونه افراد کردم؛ تا اینکه به موضوع «تلفن باد» برخوردم.

تلفن باد چیست؟

در ساده‌ترین حالت، تلفن باد تلفنی با شماره‌گیر  چرخشی یا دکمه‌ای است که در نقطه‌ی خلوتی در طبیعت، معمولاً در یک ساختار باجه‌ای مجهز به یک صندلی یا نیمکت قرار دارد و هیچ خط تلفنی هم به آن متصل نیست.

مردم از تلفن باد برای تماس و گفتگوی یک‌طرفه با عزیزان فوت‌شده‌شان استفاده می‌کنند و ناگفته‌هایشان را به آن‌ها می‌گویند. تلفن‌های باد محیطی را برای فرد عزادار فراهم می‌کنند تا داستان غم و اندوهش را بازگو کند، خاطرات را مرور کند و به ارتباط با فردی که از دنیا رفته ادامه دهد. برای بسیاری از افراد، این یک تجربه‌ی کاملاً تکان‌دهنده و انگیزه‌بخش زندگی است.

در سراسر ایالات متحده حدود ۲۰۰ تلفن باد به صورت پراکنده وجود دارند. تلفن‌های باد برای استفاده‌ی عموم آزاد هستند، مجانی هستند و معمولاً در پارک‌ها، مسیرهای پیاده‌روی و در محوطه‌های کلیسا یافت می‌شوند. آن‌ها را به طور معمول، برای احترام به عزیزان از دست رفته می‌سازند.

در ژاپن، تلفن باد از سال ۲۰۱۰  باب شد، وقتی ایتارو ساساکی، طراح باغ، یک باجه تلفن در حیاط خانه خود ساخت تا بتواند با یکی از بستگان متوفی خود صحبت کند. ماه‌ها بعد، زلزله فوکوشیما و سونامی اتفاق افتاد و ظرف چند دقیقه بیش از ۲۰۰۰۰ نفر جان باختند.

ساساکی باجه تلفنش را با همسایه‌هایش به اشتراک گذاشت. آن‌ها به مکانی برای ابراز ناراحتی و غم‌شان نیاز فوری داشتند. خبر پخش شد و خیلی زود مردم از سراسر ژاپن آمدند تا از طریق تلفن باد ساساکی با کسانی که دوستشان داشتند صحبت کنند. از آن زمان، تلفن‌های باد در سراسر جهان گسترش یافتند.

آیا تلفن‌های باد فایده‌ای دارند؟

اندوه یک تجربه بشری جهانی است که از نظر روانی، اجتماعی، معنوی و حتی بیولوژیکی بر ما اثر می‌گذارد. برخی از نخستین رسوم ما به عنوان انسان، مراسم مربوط به مرگ است که برخی از آن‌ها بیش از ۱۰۰۰۰ سال قدمت دارند، مانند استفاده از گل در مراسم تدفین و قرار دادن متوفی با بالشی زیر سر، طوری که گویی در خواب است.

با این حال هنوز هیچ راهنمای روشنی درباره نحوه رویارویی مردم با غم از دست دادن وجود ندارد. اما قدرت صحبت کردن «با» متوفی به جای صحبت کردن «درباره» متوفی، ریشه بسیاری از درمان‌های غم در سراسر جهان بوده است، از جمله درمان گشتالت که بیماران را به ایفای نقش یا اجرای مجدد تجربیات زندگی با فرد از دست رفته تشویق می‌کند. یک رویکرد متداول در درمان گشتالت این است که به فرد اجازه می‌دهد مستقیماً با یک صندلی خالی صحبت کند در حالی که تصور می‌کند شخصی که از دست داده روی صندلی نشسته است. رویکرد مشابه نوشتن نامه برای متوفی و سپس خواندن آن با صدای بلند است.

وجه مشترک این تکنیک‌ها و تلفن باد، استفاده از رویکرد مکالمه‌ای است که امکان ارتباط، اندیشه و رهایی ایمن احساسات قوی را فراهم می‌کند. صحبت کردن و نوشتن، به واسطه‌ی ماهیتی که دارند، مشوق ابراز احساسات مستقیم هستند؛ عملی که به کاهش تنش فیزیکی و روانی در بدن کمک می‌کند. افزون بر این، خودانگیختگی بلند حرف زدن می‌تواند بینش‌های ناخودآگاه را آشکار کند، زیرا صحبت کردن می‌تواند از سانسور درونی افکار دردناک جلوگیری کند.

استفاده از تلفن باد می‌تواند احساسات قوی را بیدار کند؛ احساساتی که همه‌شان مثبت نیستند، ممکن است موجب سرازیر شدن اشک، بروز عصبانیت، احساس گناه و شرم شود، حتی ممکن است برخی صحبت‌ها اعتراف‌گونه شوند. در مجموع، تلفن باد زمینه‌ی مهار احساساتی را فراهم می‌کند که فرد احساس می‌کند ممکن است غیرقابل‌کنترل شوند.

لزوم تحقیقات بیشتر

در فرهنگ آمریکایی، کنار آمدن با از دست دادن یکی از عزیزان و ادامه زندگی عادی است. درست است که دوره اولیه اندوه عمیق و رنج روحی معمولاً با گذشت زمان از بین می‌رود، اما برخی اندوه‌ها ممکن است در طول زندگی ادامه یابند. در هفته‌ها، ماه‌ها و سال‌های پس از مرگ، ممکن است احساسات به‌طور غیرمنتظره به شکل «حملات غم» یا به شکل امواج ناگهانی احساسات که با یک خاطره، بو، رویداد یا یک فکر تحریک شدند، فوران کنند.

تا جایی که من می‌دانم، هیچ تحقیقی در مورد تلفن‌های باد انجام نشده، بنابراین هنوز نمی‌توان با اطمینان از دیدگاه علمی گفت تلفن‌های باد قطعاً به فرد کمک می‌کنند تا با غم خود کنار بیاید. تعجب‌آور نیست. درباره سوگ به اندازه اختلالات سلامت روان مانند افسردگی یا اضطراب تحقیق نشده، هرچند اندوه خود می‌تواند منجر به یکی از این اختلالات شود.

با این حال، گسترش سریع تلفن‌های باد در دهه گذشته نشانه‌ی نیاز تقریباً جهانی عزاداران است تا با اندوه روبرو شوند و برای هزاران نفری که آن را امتحان کرده‌اند، تماس یک‌طرفه تجربه‌ی آرامش‌بخشی بوده است.

چکار کنیم کودکمان کمتر از گوشی هوشمند استفاده کند؟

گیلان امروز- روانشناسان و پزشکان اطفال معمولا توصیه می‌کنند که کودکان زیر ۲ سال، از هر نوع صفحه نمایشی دور نگه داشته شوند. یکی از دلایل این توصیه، مضرات موبایل برای چشم کودکان است. اگر فرزند بزرگتری دارید، برایش توضیح دهید که چرا باید برادر یا خواهر کوچک‌ترش را از این وسایل دور نگه دارد.

مدیریت میزان استفاده کودکان از ابزار‌های دیجیتال در عصر مدرن به طور فزاینده‌ای چالش برانگیز است، زیرا کودکان همواره توسط شرکت‌های فناوری هدف قرار می‌گیرند تا به استفاده از این ابزار‌ها تشویق شوند. استفاده بیش از حد از فناوری می‌تواند بر جنبه‌های مختلف زندگی کودکان، از رشد گرفته تا تعاملات اجتماعی، تأثیر منفی بگذارد.

به گزارش روزیاتو، با این همه کارشناسان استراتژی‌هایی را برای کمک به والدین ارائه می‌دهند تا به طور موثر زمان استفاده از ابزار‌های دیجیتال توسط کودکان را کنترل کنند.

استفاده از ابزار‌های دیجیتال در دوران کودکی

کریستی گودوین، متخصص بهزیستی دیجیتال، تأکید می‌کند که کودکان زیر ۱۸ ماه باید به‌کلی از نمایشگر‌ها اجتناب کنند، زیرا مغز در حال رشد آنها به‌ویژه در برابر نمایشگر‌ها که تحریک بیش از حد فراهم می‌کنند آسیب‌پذیر است.

از سنین دو تا پنج سالگی نیز توصیه می‌شود که مدت زمان استفاده از وسایل دیجیتال بیش از یک ساعت در روز نشود.

همچنین بهتر است والدین قبل از خریدن اولین گوشی هوشمند برای کودک این ۶ سوال را از خود بپرسند.

اثرات مضر استفاده بیش از حد از صفحه نمایش دیجیتال

برای کودکان بالای شش سال زمان نگریستن به صفحه نمایش باید به دقت کنترل شود. قرار گرفتن بیش از حد در معرض ابزار‌های دیجیتال می‌تواند در فعالیت‌های ضروری مانند خواب، یادگیری و بازی فیزیکی اختلال ایجاد کند.

به گفته گودوین، کودکان هفت نیاز اساسی دارند – روابط، زبان، خواب، بازی، فعالیت بدنی، تغذیه و مهارت‌های عملکرد اجرایی – و سپری کردن زمان زیاد پای صفحه نمایش می‌تواند از برآورده شدن این نیاز‌ها به اندازه مورد نیاز جلوگیری کند.

برای کودکان خردسال، که مغزشان به سرعت در حال رشد است (با ۸۵ درصد از معماری مغز که قبل از سه سالگی شکل گرفته است)، زمان بیش از حد می‌تواند اثرات مضر خاصی داشته باشد.

نقش والدین در مدیریت میزان استفاده کودک از ابزار‌های دیجیتال

والدین نقش مهمی در الگوسازی عادات مناسب استفاده از وسایلی مانند موبایل و تبلت دارند. با دوری منظم از دستگاه‌ها، والدین می‌توانند الگوی مثبتی برای فرزندان خود به وجود بیاورند و نشان دهند که استفاده مداوم از صفحه نمایش عادی نیست.

کودکان اغلب رفتار‌های والدین خود را تقلید می‌کنند، بنابراین اگر والدین زمان بیشتری را صرف مطالعه، درگیر شدن در فعالیت‌های بیرون از منزل یا شرکت در تعاملات اجتماعی کنند، فرزندانشان با احتمال بیشتری این عادات را در پی می‌گیرند.

ایجاد مرز‌های روشن

یکی از روش‌های مؤثر برای مدیریت زمان استفاده از فناوری توسط کودکان، تعیین مرز‌های واضح قبل از روشن شدن صفحه‌نمایش است.

از آنجایی که بسیاری از کودکان زیر شش سال درک دقیقی از زمان ندارند، به جای دادن محدودیت‌های مبتنی بر زمان، ارائه محدودیت‌هایی بر اساس فعالیت‌های خاص – مانند تماشای یک قسمت از یک کارتون یا تکمیل یک مأموریت در یک بازی – می‌تواند از درگیری و عصبانیت اجتناب کنید.

برای کودکان بزرگ‌تر، محدودیت‌های زمانی خاص، مانند عدم استفاده از صفحه نمایش بعد از ساعت ۸ شب، می‌تواند کمک‌کننده باشد.

تشویق به فعالیت در فضای باز

بعید است که بچه‌ها صفحه‌نمایش‌هایشان را زمین بگذارند و خودشان بیرون بروند، بنابراین مهم است که والدین برای فعالیت‌های بیرون از خانه برنامه‌ریزی کنند.

ثابت شده است که طبیعت برای سلامت روان مفید است و به آرامش مغز و کاهش استرس کمک می‌کند.

حضور منظم در فضای خارج از منزل همچنین می‌تواند فعالیت بدنی را تشویق و از ایجاد عادات ناسالم مرتبط با استفاده بیش از حد از ابزار‌های دیجیتال جلوگیری کند.

استفاده مسئولانه

در حالی که محدود کردن زمانی که کودک پای صفحه نمایش‌های دیجیتال می‌گذراند مهم است، لازم است به فعالیت کودکان در استفاده از این ابزار‌ها نیز توجه کنید. بین ساعت‌ها بازی کردن و استفاده از موبایل یا تبلت برای مقاصد سازنده مانند مشق شب، گپ زدن با دوستان یا مطالعه تفاوت وجود دارد.

با رشد کودک قرار گرفتن در معرض انواع خاصی از محتوا نیز می‌تواند به یک نگرانی تبدیل شود. در حالی که قرار گرفتن در معرض برخی اخبار و رویداد‌های جاری می‌تواند آموزشی باشد، کودکان نباید دائماً اطلاعات بالقوه ناراحت‌کننده دریافت کنند.

ایجاد روتین و زمان‌های بدون موبایل

برای نوجوانان، روتین مهم است. ایجاد خروجی‌های خلاقانه و برنامه‌های ثابت به آنها کمک می‌کند تا رشد عاطفی خود را مدیریت کنند.

یکی از قوانین ضروری این است که زمان استفاده از ابزار‌های دیجیتال قبل از خواب را کاهش دهید، زیرا صفحه نمایش‌ها الگوی خواب را مختل می‌کنند.

علاوه بر این، زمان صرف غذا باید بدون این ابزار‌ها باشد و فرصت‌هایی را برای تعامل خانوادگی و آموزش مهارت‌های اجتماعی مهم به کودکان فراهم کند.

آموزش استفاده مسئولانه از فناوری

فناوری بخشی جدایی‌ناپذیر زندگی مدرن است و به جای ممنوعیت کامل آن، والدین باید بر آموزش استفاده مسئولانه از آن به کودکان تمرکز کنند.

همانطور که کودکان رشد می‌کنند، باید یاد بگیرند که چگونه بین زمان استفاده از ابزار‌های دیجیتال و سایر فعالیت‌ها تعادل برقرار کنند.

والدین می‌توانند از برنامه‌ها و خدماتی استفاده کنند که به مسدود کردن محتوای نامناسب یا محدود کردن زمان در وب‌سایت‌های خاص کمک می‌کند و خطرات مرتبط با استفاده بیش از حد از فناوری را کاهش می‌دهد.