گیلان امروز- قرنها از عمر آرایش کردن میگذرد، اما در دوران باستان، آرایش کردن به سادگیِ امروز نبود. پیش از ظهورِ محصولات آرایشیِ ایمن و قانونی به بازار، تمدنهای باستانی ناچار بودند با موادی که در دسترسشان بود هر کاری که از دستشان برمیآمد برای زیباتر شدن انجام دهند.
۱. سرب
یکی از رایجترین محصولاتی که سرب در آن وجود داشت فنداسیونِ سفیدکننده بود. پوستِ رنگپریده و سفیدِ زنان روم باستان نشاندهنده شأنِ بالاتر آنها نسبت به زنان دیگر بود. اگر زنی پوستِ رنگپریده داشت، نشاندهندهی این بود که آنقدر ثروتمند است که نیازی ندارد از خانه بیرون برود و خدمتکارانش به جای او برای انجام کارهایش از خانه بیرون میروند. این محصول اساساً با سفیدآبِ سرب ساخته میشد که پوست را سفید و روشن میکرد.
مصریان از سرب در محصولات آرایشیشان استفادههای دیگری هم میکردند. آنها اساساً از سرب برای تولید سُرمه (برای خط چشم) استفاده میکردند. سُرمه با ترکیبی از سولفید سرب، خاکستر و دوده ساخته میشد. استفادهی مکرر از سرمهی حاوی سرب به عنوان خط چشم منجر به بروز مشکلات عمده برای چشم میشد. مشخص نیست آیا خود مصریان باستان هم منشا این مشکلات چشمی را شناسایی کرده بودند یا نه!
۲. مرگ موش
در دههی ۱۹۳۰، کرم موبری به نام Koremlu به بازار محصولات آرایشی معرفی شد و با اینکه به عنوان روش ایمن و موثرِ برداشتن موهای زائد بدن تبلیغ میشد، کاربران بلافاصله شروع به گزارش مشکلات جدی در اثر استفاده از آن کردند از جمله از دست دادن بینایی، پوسیدگی دندان، آسیب عصبی و مشکلات تنفسی. به چه دلیل؟ مرگ موش.
تالیم استات، عنصر فعال در Koremlu و مرگ موش، کاربران آن و حیوانات خانگیشان را مسموم کرده بود. این محصول خیلی زود از قفسهها برداشته شد، اما نه به لطف مقررات وزارت بهداشت. پس از اینکه زنان از خرید محصولات Koremlu دست کشیدند، شرکت به سرعت ورشکسته و نابود شد.
۳. مدفوع حیوانات
مردمان باستان گاهیاوقات از مدفوع حیوانات در محصولات آرایشیشان استفاده میکردند. در واقع، این ماده در ساختِ ماسکهای زیبایی (که قبل از استعمالِ محصولاتِ آرایشی از آنها استفاده می شد) رواج داشت. گاهیاوقات علاوه بر مدفوع از ادرار و زردآبِ حیوانات هم استفاده میشد.
یکی از رایجترین روشهای استفاده از مدفوع حیوانات در محصولاتِ زیبایی، سفیدکنندههای صورت بود. سرگینِ خشکشدهی تمساح را به منظور سفید کردن پوست به صورت میمالیدند یا آن را با مواد سفیدکنندهی دیگری از قبیل گچ یا سفیدآبِ سرب ترکیب میکردند. گزارشاتی هست که نشان میدهد مردان معمولاً از بوی ماسک صورت زنان گله داشتند.
۴. سولفور سیماب
صورتِ سفید نشاندهندهی موقعیت بالای اجتماعی بود، اما همیشه بر سلامتی دلالت نداشت. بسیاری از رومیانِ باستان از سرخاب برای صورتی کردنِ گونههایشان استفاده میکردند تا سالمتر به نظر برسند. بیشترِ سرخابها از مواد اولیهی نسبتاً ایمن ساخته میشد مثلاً گلبرگ گلها و سنگویین (گچ قرمز)، اما مواد اولیهی برخی از سرخابها آنقدرها ایمن نبود. یکی از آنها سولفور سیماب بود، یک نوع جیوه به رنگ قرمزِ روشن. در برخی از سرخابهای خانگی حتی از ترکیب سولفور سیماب و سرب قرمز استفاده میشد تا ترکیب غلیظتری به دست آید. البته در تولید برخی سرخابها از سرگین تمساح هم استفاده میشد!
۵. قرمزدانه مکزیکی
قرمزدانههای مکزیکی حشراتی به رنگ قرمز روشن و بومی آمریکای مرکزی و جنوبی هستند. در دوران باستان، آزتکها این حشرات را کشته، خشک و له میکردند و آن را با پودرهای دیگر ترکیب میکردند تا رنگ قرمز روشن بسازند. این رنگ در اصل برای رنگ کردن پارچه استفاده میشد، اما آزتکها عاقبت از این رنگدانه در رنگها و محصولات آرایشیشان هم استفاده کردند. از این حشره به خاطر رنگ قرمز روشنی که داشت در ساخت سرخاب و رژ لب استفاده میشد.
رنگِ ساختهشده از حشراتِ کشینل یک ترفندِ قدیمی نیست. بسیاری از شرکتهای تولیدکنندهی محصولات آرایشی هنوز از رنگدانهی این حشرات برای ساخت سرخاب و رژلب استفاده میکنند. اگر به مواد اولیهای از قبیل جوهر قرمزدانه، اسید کارمینیک، E۱۲۰ یا قرمز طبیعی ۴ دقت کنید، رنگ آنها توسط حشرات کشینل ساخته میشود. خوشبختانه، این ماده هنوز ایمن، اما چندشآور است!
۶. موی گاو نر
سالیان سال قبل از مداد ابرو و میکروبلیدینگ، مردمان باستان بهترین مدلهای ابرو را از موی گاو نر درست میکردند. حدود ۳۰۰۰ قبل از میلاد، زنان یونانی از موی گاوهای نر برای درست کردن ابروهای مصنوعی استفاده میکردند. آنها معمولاً از یک نوع چسبِ طبیعی مانند شیره یا عسل برای چسباندن ابروها استفاده میکردند.
۷. آرسنیک
برخی محصولات آرایشی باستانی حاوی آرسنیک هم بوده است. آرسنیک هم مانند سرب سفید در عصر ویکتوریایی و پس از جنگ داخلی در کرمهای صورت استفاده میشد تا صورت زنان را به رنگ سفید درآورد. علاوه بر کرمهای صورت، از آرسنیک در ساخت ویفرهای کوچک هم استفاده میشد. این ویفرها را به عنوان «ویفرهای رنگ چهرهی آرسنیک» تبلیغ میکردند که ادعا میشد جوش و لکههای صورت را از بین میبرند. کسانی که لکههای زیادی روی صورتشان داشتند از خوردن بیش از حد این ویفرها به سرعت بیمار و دچار استفراغ، اسهال، درد شکمی و حتی مرگ شدند.
خوشبختانه، صنعت زیبایی در دنیای مدرن امروزی تغییرات مثبتی را پشت سر گذاشته است. بار دیگری که از محصولات آرایشی استفاده کردید، خدا را شکر کنید که صورتتان را آغشته به سرب، سولفور، موی گاو یا سرگین تمساح نکردهاید، فقط ممکن است رژلبتان حاوی آب قرمزرنگ یک حشره باشد!