بخش فرهنگی - «زنی که همیشه هست» از دوروتی پارکر با ترجمه رُزا جمالی منتشر شد.

به گزارش ایسنا، دوروتی راتچایلد پارکر در نیمه تابستان ۱۸۹۳ در خانواده‌ای از طبقه متوسط و از پدری یهودی آلمانی که تولیدی پوشاک داشت و مادری کاتولیک و خانه‌دار در نیوجرسی آمریکا دو ماه زودتر از موعد به دنیا آمد و سرانجام پس از عمری پر از تب و تاب در سن ۷۳ سالگی و در روزهای آخر بهار به شکلی غریب از حمله قلبی، پس از زندگی‌ای پر از کشمکش‌های عاطفی در هتلی در نیویورک درگذشت.

زبان شعر دوروتی پارکر، ساده و گفتاری‌ست. او حتی‌الامکان از کلمات فاخر و ادبی دوری می‌جوید و سعی‌اش بر این است که آن‌جوری که حرف می ‌زند شعر بگوید. شعر او شعری بی‌آلایش، خشن، صادق و برهنه از آراستگی‌هاست. خبری از تصویرپردازی و توصیفات شاعرانه نیست. چندان خیال‌پرداز نیست و استعاره و تشبیه‌ جای کمی در کارش دارد. شعری‌ست که به‌آسانی خواننده را می‌سوزاند و گاه به خنده وا می‌دارد.

کنایه و هجو پررنگ‌ترین تمهید سبک دوروتی‌ست و کلمات قصارش به این خاطر مشهورند. او نویسنده‌ای با طنزی گزنده است. در شعر «زنی که همیشه هست» طنز او در به مسخره کشیدن معیارهای مردسالارانه بارز است.

ادبیات دوروتی پارکر محصول زمانی‌ست که زنان تازه داشتند رد پای خود را در ادبیات آمریکا محکم می‌کردند. شاید ادبیات دوروتی پارکر پیشنهادهای بسیاری را در جغرافیای ادبیات زنان مطرح کرده باشد که برای نویسندگان پس از او قابل پیگیری و ادامه باشد؛ چرا که زنان از یکدیگر در آثار ادبی خود تأسی جسته‌اند. توصیفات دقیق و ظریف از زنان از مشخصات آن است. او گاه از واژه‌هایی استفاده می‌کند که در محفل‌های خاله‌زنکی و غیررسمی زنان آن دوره دیده شده است و بخشی از ادبیات شفاهی زنان طبقه خود را مکتوب کرده است.

«زنی که همیشه هست» در ۸۳ صفحه با شمارگان ۸۰۰ نسخه و با قیمت ۴۷ هزارتومان در انتشارات ترنجستان منتشر شده است.