مختار جباری

خاطرات نوجوانى و جوانى ام خاطرات جنگ هستند. خاطرات چهارده سالگى ام خاطرات خرمشهر و شلمچه و جزایر مجنون هستند . همه فکر می کنند جنگ یک سرش پیروزى هست و یک سرش شکست، یک سرش آرمان هست و یک سرش سودا ، یک سرش دفاع هست و یک سرش تجاوز و… که البته اینها هست و نیست  ولى  هیچکس   نمى گوید  که :

جنگ خاطرات جا مانده در گرد و غبار ، دود و باروت و آتش هم هست .

خاطرات یک نوجوان که دوچرخه اش را توى حیاط خانه اش آن گوشه حیاط جا گذاشت تا از جنگ برگردد و دوباره یک دل سیر  دوچرخه سوارى در محله بکند و هرگز برنگشت .

خاطرات یک جوان که عاشقى هایش را توى کوچه هاى تنگ شهرش جا گذاشت تا بعد از جنگ برگردد و تکه تکه شده هاى خاطرات عاشقى هایش را که جا گذاشته جمع کند و هرگز برنگشت  .

خاطرات یک پدر و مادر که وقتى زنگ در خانه شان به صدا در مى آمد ،  دل شان  هورى مى ریخت که  یا   پسر شان  آمده و یا  آمده اند خبر  پسرشان  را بدهند که آوردند آن خبر را…..

همه این خاطرات در کوچه پس کوچه هاى خرمشهر جا مانده اند. دیوار به دیوار خرمشهر ، کوچه به کوچه هاى خرمشهر شاهدند که چه جوان هایى ، چه زنانى، چه مردانى که خاطرات شان را گره زدند با زلف خونین  خرمشهر .

تاریخ شاهد است که چگونه خرمشهر آزاد شد .

و باز تاریخ !

شاهد باش که چگونه سال ها و سال ها و سال ها بعد از آزادى خرمشهر مردمان این سرزمین تحقیر شدند به دست قدرت نشینانى که دفن کردند همه آن خاطرات جامانده در کوچه هاى خرمشهر را  لابلاى ورق بازى قمار کلمات و واژه ها.