بخش ورزش- در فوتبال باشگاهی ایران مدیرانی حضور دارند که تنها کاری که انجام می‌دهند افزایش بدهی‌های تیم‌ها است.

فوتبال ایران سال‌هاست دچار به هم ریختگی و آشفتگی شده و در نقل و انتقالات بازیکنان هم می‌توان این وضعیت را مشاهده کرد. پیش از آغاز هر فصل تیم‌های لیگ برتری که در پوشش بدیهی‌ترین هزینه‌هایشان با مشکل مواجه هستند قراردادهای نجومی با بازیکنان می‌بندند که هر کدام از این قراردادها قابلیت تبدیل شدن به چالش‌های جدی را برای این تیم‌ها دارد.

در حال حاضر هم رقابت کذایی برخی تیم‌های پرهوادار در جذب بازیکنانی که ستاره هم محسوب نمی‌شوند باعث شده از رقم‌های جدیدی رونمایی شود که به معنای واقعی سرسام‌آور است؛ رقم‌هایی که پیش از این هزینه سالانه یک تیم بود؛ اما حالا میزان دستمزد یک بازیکن است. مشکل اینجاست که قراردادهای میلیاردی توسط باشگاه‌هایی منعقد می‌شود که دولتی هستند و این ریخت‌وپاش‌ها از بودجه بیت‌المال صورت می‌گیرد.

به تازگی رقابت سرخابی ها برای جذب یک بازیکن آنقدر جدی شده که هر روز به رقم پیشنهادی‌شان افزوده می‌شود. بازیکنی که قرارداد سال گذشته‌اش کمتر از ۵ میلیارد تومان بود حالا برای فصل آتی پیشنهادهایی دریافت می‌کند که رقم آنها حداقل ۳ برابر قرارداد سال گذشته‌اش است. جالب اینکه این بازیکن تهایتا ۵ سال دیگر می‌تواند در سطح اول فوتبال حرفه‌ای بازی کند و سابقه یک بازی ملی هم ندارد.

چنین قراردادهایی باعث شده فوتبال ایران در رده باشگاهی ورشکسته شود و تیم‌های باشگاهی با انبوهی از بدهی‌های ریز و درشت به دنبال راهی برای ادامه حیات‌شان باشند. تیمی که حتی در تهیه یک زمین چمن استاندارد برای تمریناتش عاجز است چگونه پیشنهادهای چند میلیاردی برای جذب یک بازیکن می‌دهد؟ این موضوع دقیقا مصداق عوام‌گرایی یا همان پوپولیست است که مدیران این تیم‌ها دنبال می‌کنند.

در نهایت دود همه این ندانم‌کاری‌ها به چشم فوتبال کشور می‌رود؛ چرا که باشگاه‌هایش بدون توجه به منابع درآمدی خود تنها هزینه می‌کنند و این موضوع به یک رویه همیشگی تبدیل شده است.