گیلان امروز- غارها دنیایی اسرارآمیز و پر از شگفتی هستند که همیشه آدمی را برای کشف راز و رمزهایشان فرا می‌خوانند. جهانی که وقتی به سراغشان بروید از دیدن زیبایی پنهانشان حیرت زده خواهید شد و تمام تصورهای قبلی که از غارها به‌عنوان مکان‌های مخوف با صداهای عجیب و غریب و خفاش‌ها ترسناک داشتید، از بین خواهد رفت و دیوانه‌وار عاشق این جاذبه‌های طبیعی و بی‌نظیر خواهید شد.

در این مقاله همراه ما باشید تا یکی از دیدنی‌ترین و تماشایی‌ترین غارهای ایرانی را معرفی کنیم.

غار سهولان کجاست؟

اگر تصمیم دارید در اولین فرصت به سفر بروید و مقصد را هم یک بازدید از یک جاذبه‌ طبیعی در نظر گرفته‌اید، پیشنهاد می‌کنیم غار آبی سهولان را در ابتدای فهرست مکان‌های موردنظرتان قرار دهید چون از دیدن آن هرگز پشیمان نخواهید شد؛ اما سهولان در کدام شهر و دیار قرار دارد؟

سهولان یکی از جاذبه‌های بی‌نظیر است که نام و نشان آن را در غرب کشور و در سرزمین آذربایجان باید جستجو کنید و مسیر سفر را برای استان آذربایجان غربی برنامه‌ریزی کنید؛ چراکه این غار از جاهای دیدنی مهاباد است و در ۴۳ کیلومتری جنوب شرقی این شهر، در محور مهاباد–بوکان قرار دارد. روستای سهولان و دامنه‌ رشته کوه‌های کوتر، سهولان شگفت‌انگیز را در آغوش خود جای داده‌اند.

چرا این غار، سهولان نام دارد؟

غار سهولان در مجاورت روستای سهولان قرار دارد که شاید به همین دلیل به این نام خوانده می‌شود و نامی کردی است. در زبان مردمان کرد، این منطقه نیز «سهول» به‌معنای یخ است. علاوه بر این نام، مردمان محلی منطقه به خاطر لانه‌سازی و زندگی کبوترها در این غار به آن «کونه کوتر» یعنی «لانه‌ کبوتر» می‌گویند. کونه کوتر را برای بخش آبی غار و «کونه مالان» را برای بخش قسمت خشکی به کار می‌برند. «مالان» نیز به‌معنای پناهگاه است.

سهولان؛ غاری سحرانگیز

غارها جهانی ناشناخته در دل‌ کوه‌ها و درون زمین هستند که در نگاه اول فکر نمی‌کنید چه زیبایی‌های حیرت آوری را در خود جای داده‌اند، اما کافی است پا به درونشان بزارید تا محو تماشای آن‌ها شوید. سهولان نیز یکی از بی‌نظیرترین غارها و دومین غار آبی ایران است که قدمت آن به دوران دوم زمین‌شناسی یعنی کرتاسه می‌رسد و امروزه به‌عنوان یکی از جاهای دیدنی استان آذربایجان غربی میزبان گردشگران است.

گوشه گوشه‌ این غار آهکی پر از دیدنی‌های چشم‌نواز است. قندیل‌های زیبا و تماشایی که سقف و دیوارهای سهولان را مزین کرده‌اند و اشکال مختلف آهکی نیز که در اثر ریزش آب و ایجاد سائیدگی صخره‌های آهکی به وجود آمده‌اند که عروس دریایی، هشت پا، مار ماهی، لاک‌پشت حیوانات دریایی پای فیل، شیر، خوشه انگور از جمله آن‌ها است و البته از بهترین سوژه‌ها برای گرفتن یک عکس ماندگار هستند.

اما یکی از هیجان‌انگیزترین تفریح‌ها در این غار، قایق‌سواری در دریاچه‌ها و حوضچه‌ها است که با یک نگاه می‌توانید پی به رازهای درونی‌شان ببرید؛ چراکه دریاچه‌ها مملو از آب‌های زلال و صافی هستند که تا چند متر می‎شود داخل آن‌ها را دید. از این دریاچه به آن دریاچه قایق‌سواری کردن و عبور از دالان‌های سهولان، گوش سپردن به صداهای سحرانگیز، همه و همه خاطرات شما را در بازدید از این مکان رقم می‌زنند.

سهولان چه ویژگی‌هایی دارد؟

سهولان دارای دو ورودی است که یکی ۱۷۸ و دیگری ۱۰۷ پله دارند و شما از یکی وارد و از دیگری خارج می‌شوید. با طی کردن این پله‌ها، به عمق ۳۰ متری زمین می‌روید که البته با نزدیک شدن به عمق زمین و کف غار، فشار هوا افزایش و اکسیژن هم کم می‌شود و رطوبت هوا به ۷۸ درصد می‌رسد. این غار از دو بخش آبی و خشکی تشکیل شده که هم مکانی برای غارپیمایی است و هم با داشتن سه حوضچه یا دریاچه امکان سوار شدن بر قایق و عبور از آن‌ها در محدوده‌های مشخص وجود دارد. عمق متوسط حوضچه‌ها ۱۵ متر و عمیق‌ترین محل آن ۳۱ متر عمق دارد. اختلاف دمای درون و بیرون غار ۱۰ الی ۱۵ درجه است که در فصل تابستان و زمستان بین ۱۰ تا ۱۳ درجه سانتی‌گراد تغییر می‌کند. رطوبت غار نیز بین ۷۰ تا ۸۰ درصد است که در اثر همین رطوبت زیاد خزه‌های سبز و قهوه‌ای رنگی روی سنگ‌ها و صخره‌های را پوشانده‌اند.

غار سهولان چگونه کشف شد؟

داستان معروف شدن سهولان به سال ۱۸۹۰ میلادی برمی‌گردد؛ در این زمان بود که باستان‌شناسی فرانسوی به نام «ژاک دمرگان» با کمک مردمان محلی و با کلک وارد غار می‌شود و حتی نقشه‌ای از آن تهیه کرده است که بعد از گذشت این همه سال‌ اهمیت دارد. ژاک در کتاب خود به نام جغرافیای ایران به این مکان اشاره می‌کند و این در حالی است که در منابع دیگر نامی از آن دیده نمی‌شود. بعد از آن، در زمان جنگ جهانی دوم یک هیئت انگلیسی و در سال ۱۳۷۵ نیز غارشناسان ایرانی مطالعه را ادامه دادند. از دالان اصلی، تالار بزرگ و دهلیز ورودی سفال‌های متعلق دوره‌های اشکانی و ایلخانی یافت شده است.

این غار که از سال ۱۳۷۹ میزبان گردشگران است، در فهرست میراث طبیعی و ملی ایران به ثبت رسیده است و جزو مناطق تحت حفاظت سازمان محیط زیست قرار دارد.